Öncelikle insanlar ile uğraşıp, insanı yaşatmayı, acısını azaltmayı, derdine derman olmayı, mesleği olarak seçen Tüm Sağlık çalışanlarımızın “14 Mart Tıp Bayramı” kutluyorum.

Her yıl olduğu gibi bu yıl da büyük heyecanla kutlanacak günlerden biri olan Tıp Bayramı, demek isterdim fakat bana göre artık o heyecan kalmadı. Sağlık sistemindeki bozukluk, doktorlara ve tüm sağlık çalışanlarına yapılan haksızlıklar, şiddet ve daha sayılabilecek bir çok şey varken nasıl güzel bir bayram olabilir ki?

Sizlerin fedakarlığı, insan hayatına verdiğiniz değer ve mücadele hiçbir zaman tartışılamaz. İnsan hayatına verdiğiniz değer için sonsuz teşekkürler. Sağlık sektöründe çalışmak ayrıcalıklı ve fedakarlık gerektiren mesleklerden sadece bir tanesi. Yaşadığı zorlukları mücadelesi ve fedakarlıkları göz ardı edilemez. Fakat özellikle bugünde vurgulamak istediğim bir konu var.

Sağlık çalışanları özellikle doktorlar hasta yakınları tarafından darp edilebiliyor, tehditlere maruz kalabiliyor ve şiddet görüyor. Bu asla kabul edilemez. Ama özellikle “sağlıkta şiddet” diye başlıklar atılmamalı. Bu ülkede kadına şiddet, hayvanlara şiddet, polise, askere, gazeteciye şiddet durmak susmak bilmiyor. Maalesef ülkemizde şiddet durdurulamıyor. Görünenin yanı sıra görünmeyenler var. Bunları da unutmamak lazım.

Peki size soruyorum?

Sağlıkta sağlık çalışanlarına şiddet var evet ya sizin hastalara gösterdiğiniz şiddet ne olacak?  Zaten hasta birine bağırmak, hakaret etmek, ötelemek doğru bir hareket mi? Kesinlikle şiddetin her türlüsüne karşıyım ve asla kabul etmiyorum . Fakat bir nokta var ki yukarı da size saydığım davranışlar karşısında bir çok sağlık çalışanı çok fazla şeyi hak ediyor. Hayat kurtarırken psikolojik etkiler bırakabileceğinizi hiç düşünmüyorsunuz…

“Sağlıkta şiddet” diye haykırırken aynaya bakıp kendinizi de sorgulamalısınız. Sizlerin haberlerini yaparken kaç gazeteci şiddete uğradı biliyor musunuz? Ya da hiç merak ettiniz mi?

Bu konu uzar gider… Önemli olan insan olduğumuzu unutmamak….Her bir can saygıyı yaşamayı hak ediyor.