Bazen yanlış zamandaki bir “evet” itibarınızı yere serer ya da sonradan neden “hayır” demedim diyerek pişmanlığınızı sağlar. Bu yüzden itibar kaybının size vereceği zarar, basit bir “hayır” ın vereceğinden asla büyük olamaz.

“Hayır” diyebilmek öğrenilen ve öğretilebilen sosyal bir beceridir.  Bu sosyal becerinin eksikliği, yani “hayır” diyememek ise bir hastalıktır. Daha doğrusu; “Psikolojik ve fizyolojik hastalıklara yol açan tehlikeli bir virüstür. Kötü gün dostu olmak elbette önemlidir. Evet diyebilmek güzeldir. Lakin sınırlarımızı aşmadan, kendimizi ve ailemizi zora düşürmeden” diyor psikologlar.

Küçüklüğümüzden bugüne herkes bize “hayır” diyebilmeyi öğretti. Fakat bu dönemde “hayır” demek işinizden bile edebiliyor. Peki bize gerçekten doğru mu öğrettiler? Yoksa düşünce özgürlüğümüz “hayır” diyebilmek için kısıtlı mı?

Daha önce yaşanan bir olayı sizlere aktarıp biraz geçmişe uzanarak devam etmek istiyorum;

Yıllar önce16 Nisan’da yapılan referandumda ‘Hayır’ diyeceğini açıklayan ve bu sebeple Kanal D’deki işine son verilen İrfan Değirmenci’nin ardından “evet” ciler “hayır”cılara,  “hayır”cılar da “evet” cilere hakaretlerde bulunmaya başladılar. İrfan Değirmenci’nin bir meslektaşı olarak aynı ülkede nefes aldığımızı unutmamız gerektiğini hatırlatmak isterim. Birbirleriyle savaşan ülkelerin en azından amaçları belli. Peki bizde ki bu iç savaş neyin nesi. Herkesin düşünce özgürlüğü var. Ayırımcılık yapılmamalı. “Bu devirde fikirler ile çarpışıyoruz. Gazetelerde kalelerimizdir” diyen  Heinrich Heine ‘nin söylediği gibi kaleler kalmadı ortada. Bir çoğu yıkıldı. İş başka görüş başka…

2005 yılında başladığım gazete maratonunda 6 yıl spor muhabirliği, polis-adliye-ekonomi, sağlık, politika alanlarında görev yaptım. Gecemi gündüzümü bu mesleğe adadım. Bir de bugünkü sonuca bakın. Yasal hakların bir çoğunu vermeyen ve gözünün yaşına bakmadan işsiz bırakanlar, senin neredeyse hayatını satın almış gibi iş bekliyorlar. Bizler bir çok heyecanı bile yaşayamadık. Sokaklarda canımız pahasına çalıştık. Gazetecilik sadece bir meslek değildir bana göre. Bir yaşam tarzıdır aynı zamanda. Ve herkesin yapamayacağı cesarete, gözü karalığa ihtiyacı olan bir meslektir.

“Düşünce suç olmaz, ya olursa eğer, en büyük düşünce suçu, düşüncenin suç olabileceğini düşünmektir” demiş Mustafa Kemal Atatürk..