Gecenin gizeminden, karanlığın soğuk yüzünden uzak,  bitmesini istemediğiniz bir gece oldu mu hiç? Gecenin bir diğer adı karanlıktır, karanlığın diğer adı ise bazen yalnızlık, bazen hüzün, bazen korku, bazen de güven ve huzurdur. Güven ve huzurlu karanlıkları çok az yakalarız. Yakaladı mı bırakmayı hiç istemeyiz. Bir gecenin sabaha yaklaştığı günlerden bir gündü. Hüzün, tebessüm, gözyaşı, korku, sitem ve huzurun bir araya geldiği bir günde, belki de yeni bir doğuşun habercisi olan bir geceydi.

Kimin yanınızda, kimin uzağınızda olduğunu bilemezsiniz bu hayatta. Bazen en yakınlarınız uzak, en uzaktakiler de yakınınız da oluveriyor. Benimde bunu ayırt edemediğim bir günde ciddi kararlar alabileceğimden habersiz bir karanlık içinde duygularımla, düşüncelerimle, bazen geçmişimle, bazen de geleceğimle , tebessüm ve gözyaşının aynı anda ruhumu sardığını hissettim. Adını koyamadığım duygular içinde kendimi gecenin sessiz karanlığına salıverdim. Bilmiyordum hangi yöne savrulacağımı, görmüyordum sonuçlarını. Pencereden dışarı bakıyordum. Nasıl bir dünyada yaşıyorum. Bir çok şeyi içinde barındıran, sürprizlerle dolu bir hayatın içinde nerede yer alıyordum. Siyah ve beyaz gibi aslında bir çok şey netti. İyi ve kötü.

Adım gibi emin olduğum tek şey vardı: ben iyiye oynuyordum. Fakat çevremdekiler hangisine oynuyordu cevabını bulamıyordum. Tıpkı siyah ve beyaz kadar net olmayan gri gibi. Bir çok zaman sabah olmasını isterken o gün güneşin doğmasını istemiyordum. Bir başka güzel ve gizemli gelmişti karanlık bana. Güneş doğunca bütün büyü bozulacaktı sanki. Doğan bu güneş farklı olmalıydı o gün. Bana yansıttığı ışığı, enerjiyi hissettirmeliydi.

Hüznü yaşatacaksa varsın puslu olsun hava, tıpkı yüreğim gibi: parçalı bulutlu. Bir rüzgar esiyordu yüreğimde. Belki yağmur bulutlarını getirecek, belki de güneşi. Merakla bekliyordum sabahı ve bana yansıtacaklarını. Gün ağarmaya başladı yavaşça. Fakat farklı bir enerji, farklı bir huzur vardı yüreğimde. Belki de yıllarca yaşamadığım bir duyguydu bu. Adı neydi? Huzur mu, güven mi, güç mü, karar mı, değişim mi? Uyuyamıyordum, merak ediyordum, adını bulamadığım şeyin ne olduğunu.

Bekliyordum. Mutlaka bir ismi vardı bu yaşadıklarımın. Saatler ilerledi. Gün ağardı. Benimse hala bir gram uyku yok gözümde. Fakat farkında olamadığım bir değişiklik vardı bende. Daha güçlü, daha güvenilir, daha gözü kara, daha net düşünceler vardı aklımda. Belki de uzun zamandır adım atamadığım, hep soru işaretleri ile kalan cümlelerin cevabını bulmuş gibiydim. Adını düşünüyorum bu değişimin.

Aklıma gelen tek şey vardı. Yalnız olduğumu, beni kimsenin anlamadığını düşündüğüm an,  o karanlık gecede bana huzuru, güveni, güneşin ışığını anlatan ve yansıtan, gözlerinde kendimi bulduğum bir armağandı. Onun adı değişimdi, onun adı kıvılcımdı. Bir ateş serpti yüreğime, ateşin gücünü ve hayatta hala umutların var olduğunu göstermek için gönderilen bir hediyeydi. Ve bugüne kadar aldığım hediyelerin en büyüğüydü. Hoş geldin umut, hoş geldin sevinç ve hoş geldin hayat.