İzmir’de belediye başkanı olmak hem zor hem kolaydır.

Çöpü topla, kaldırımları süpür, park ve bahçelere bak, arada bir esnafla çay iç hopppp oldu sana güzel bir başkanlık dönemi.

Ama asıl olan, başkanlık süresi bittikten sonra arkanızda bu topluma nasıl değerler bıraktığınızdır.

Geçtiğimiz günlerde uzun süredir gitmek istediğim Bornova +1 Down Cafe’ye uğradım. Daha kapıya yaklaşırken o samimiyeti alıyorsunuz.

Koşarak sizi karşılayan güler yüzler var orada. Hemen biri koluma girdi, “Hoş geldin abi, en güzel yere oturtayım seni” dedi. Önce 1 – 2 masanın yanından geçtik. “Burası güneş, olmaz. Şurası en güzel yer” diye bir masaya oturttu. Hemen diğeri gelip ne istediğimi sordu. Anında servis. İçten, samimi, dürüst ve gerçekten gülen yüzler insanın içini ısıtıyor.

Çayımı yudumlarken yanıma oturdu. “Çay güzel mi, beğenmediysen değiştireyim” diye sohbete başladık. Araba yarışı meraklısı imiş. Hemen cep telefonundan yarış oyunu indirip araba yarışı oynadık. Bu arada etrafıma baktım, gelen müşterilere aynı şekilde yaklaşıyorlar. Gülen yüzleri hiç asılmıyor ve kim kapıya yönelse koşarak karşılıyorlar.

Siz orda keyifle çay içerken, mutlu olurken, inanın o çayı size getirmekten onlar daha da mutlular.

Projeyi hayata geçiren Bornova Belediyesi’ni ve Başkan Olgun Atila’yı bu konuda ayrıca tebrik etmek ve destek olup yenilerini açmasını sağlamak gerekli.

Bence çok keyifli bir proje. Yenileri eklenmeli.

Eksiği var mı? Var. Pazarlama sorunu mevcut.

Gerçi başkanlar yeni seçildiklerinde bir yazımda bahsetmiştim. Bornova Belediye Başkanı’nın  askeriyedeki karacılar gibi sürekli çalışmaktan kendisini anlatacak zamanı olmaz demiştim. O yüzden işini iyi yapan ekip çok önemli. Yazmak, çizmek değil kast ettiğim. Projeyi şaha kaldıracak bir fikir, bir söylem, bir dokunuş, projeye sonuna kadar inanmak ve proje için üretmek.

+1 Down Cafe ve binlerce ailenin faydalandığı Dost Market gibi iki projeyi başka bir belediyenin hayata geçirdiğini gözünüzde canlandırın. O ilçedeki billboardları doldurup, dolmuşları,taksileri bırakın bir kenara, dağa taşa, uçan kuşun kanadına, hatta personelin giydiği elbiseye varana kadar yazarlar. Sokaktan geçen herkesi durdurup anlatırlar, kırk gün kırk gece seferberlik ilan ederlerdi.

Bornova’ya, hatta İzmir’e kazandırılmış bu muhteşem 2 projenin bence daha da yüksek sesle ve inançla haykırılması gerektiğini düşünüyorum.

Olgun Başkan’ın bir tarifi çok hoşuma gidiyor: Elindeki siyah bir nesneyi gösterip sormuştu, “Bu ne renk?” Doğal olarak “Siyah” demiştim. O da “Hayır, bu beyaz. Ben öyle söylüyorum, bana inanıyor ve bana koşulsuz güveniyorsan bu senin içinde beyaz olmalı.” Çok derin bir örnek aslında. Her başkanın sahip olmak isteyeceği bir ekip ruhudur bu. Bunu kuran ve bu uyumu sağlayan başkan zaten gerçekten BAŞKAN olmuştur…