Çocukluk yıllarımızdan beri “beni seviyorsan “hatırım için “buda b​enim için”ve daha nice sihirli sözcükle öğretilmiş bir hayatı sürdürmeye mahkum ediliriz.Öyle ki hayat sizin hayatınız olmaktan çıkar ve çevrenizdeki insanları mutlu etme çabasına dönüşür.Mutlu etme isteği ile kuşatılan bireyler başkalarına sağladıkları mutluluktan mutlu olmaya başlarlar.

Öğretilmiş ve şartlandırılmış bir mutlu etme , mutlu olma durumu içindeki insanların pek çoğunun temelinde iyi olma arzusu vardır.Yani kişiye şunları yaparsan iyi olursun ve bende seni severim öğretilmiştir.Oysaki sevgi şartlara bağlı değildir olmamalıdır da.İnsanlar sizi siz olduğunuz için sevmelidirler.Başkaları adına yaşamak kendinden , hayallerinden vazgeçiştir ve bu vazgeçiş er yada geç kendini gösterecek ve sizi bir şeyler aramaya yönlendirecektir.

Sevgiliniz , eşiniz , çocuklarınız ,anneniz ,kardeşiniz ,arkadaşınız…Hayatınızda sizin için önemli olan kişileri alt alta sıraladığınızda kendinizi bu sıralamanın neresine koyduğunuz önemlidir.Hayatınızın akışını karşınızdaki insanın ellerine bırakmak ,ve “hayır” diyememek …İşte bütün mesele budur aslında.Hayır diyemedikleriniz sizin hayatınızda sorunlara yol açıyor ve kendinizle kavga etmeye başlıyorsanız o zaman hayatınızın rotasını kendinize çevirmenin zamanı gelmiş de geçiyor demektir.

Unutmayın  “hayır “diyemediğiniz her konuda tek alternatif ” siz ” değilsiniz.Hayır ‘ ı kullandığınız kişiler emin olun sizin yerinize başka bir çözüm yolu bulacaktır.İşte  ÖNCE BEN diyebilmenin gücü burada saklıdır.Hayatı kendin için yaşamayı öğrenmezsen mutluluğun sadece hayalini kurarsın.Yaşanmaya değer kaç tane hayatınız var soruyorum size ? Kaç tane mutluluk hakkınız.?

Haydi ozaman ..uyanabilen şanslı insanlardansan ,günün hakkını vermelisin.Her sabah seninle birlikte iyilik ve kötülükte uyanır.Hadi al iyiliği yanına ve seni tanıyan herkes yaşadığın için şükretsin.Son şansınmış gibi elinden geldiği kadar sev ve mutlu ol.BU HAYAT SENİN..

Sevgiyle kalın..