Nuri Paşa’nın Ermeni ve Rus güçlerinin Azerbaycan Türklerinin katlini önlemesine minnet olarak Gence’de şair Ahmed Cevad tarafından 1914 yılında yazılan meşhur şiirin sözleri.

Hemen hemen her milliyetçinin hafızasındadır.

Gel gelelim bizim kaleme alacağımız konunun güzel bir başlığı oldu.

Oysa bu gün Karadeniz de olanlar yeni bir şiir yazdıracak kıvamda.

Öyle ki fitnenin başı İngiliz imparatorluğu tetikçisini sahadan çekip hadiseye bizzat vaziyet ediyor.

Bir yerde İngiliz varsa orada tarih ve sınırlar yeniden yapılır.

Möntröye bizden çok sahiplenip bizi bile kurtaran Rusya, Çar II. Deli Pedro’ya rahmet okutacak faaliyetler içinde.

Şimdi bu , Doğu Akdenize liman kuran Rusların Karadenize yeniden hakim olma inisiyatifi.

Ne yazık ki Türkiye her iki halde de başrol oyuncusuna yataklık yapar durumda.

Suriye’nin içine el atıp zaten güney komşumuz olan İngiliz tetikçisi ABD’nin sınırlarını büyütmekle kalmayıp Rusya’yı da orada mekan sahibi yaptık.

Kendimizce bağımsızlık tarifini yapıp yetmişbeş yıldır saf tutuğumuz NATO’ya sırt döndük.

Lakin bu halimiz bize 7 Şubat MİT krizi, 17/25 Aralık operasyonu, 15 Temmuz kalkışması ile süren zinciri yaşamamıza gerekçe oldu.

Avrasyacı NATO’cu çatışmasını bize yaşatan süreç öyle bir noktaya geldi ki F 35 projesinden çıkarıldık, belki de 24 Nisan itibarıyla Ermeni soykırımı tezinin de kabulünü sonuç verecek.

Hafife almayın uluslararası tazminat davaları açılınca ne olduğunu anlayacağız.

Üç top bilardo siyaseti bize göre değil.

Peki meşhur Abdülhamit denge siyasetinin sonucu bu mu olacaktı?

Evet, bizzat kendisi de böyle bir son yaşadı.

Siz belli idealler peşinde koşarsanız ya çok paranız olacak ya da mevcut devleti yıkıp yenisini kuracaksınız.

Ki ittifak ve projelerinizi değiştirebilesiniz.

Aksi farklı sonuçlar verir.

Şimdi bu yaşanan süreci kahramanlık söylemleri ile geçiştirmek isteseniz bile 75 yıl önce angaje olduğunuz batı ittifakı sizin her türlü stratejik altyapınızı tarumar etmişken ham hayalden öte gitmez.

Ne mi olacak?

Pek bilinen bir süreç olmayacağı kesin.

1974 Kıbrıs Barış harekatı sonucu olan ambargo sürecine de pek benzemiyor.

Birkaç alternatif karamsar son sayabilirim.

Mesela bizi öyle sıkıştırırlar ki içe kapanıp bir çeşit Kuzey Kore olabiliriz.

Ya da pazarlık sofrasına oturtup en azından Kuzey Suriye Kürdistanını kurdurabilirler.

Belki de manda benzeri bir resmi sistem kurup bizi Çin’e alternatif teknoloji ülkesi yaparlar.

Zor ihtimal ama onların hepsi anlaşıp şamaroğlanı da yapabilirler.

Bunlar en kötüleri.

İyileri mi , Türkiye doğu ile saf tutmaz.

Çünkü doğu birlikte saf tutulacak ilkelere sahip olmayan pragmatist bir yapı.

Geçmişi bin yılları bulan kadim kültür.

Farkına varmadan kendi istilacılarını bile asimile eden bir güç.

Yaşaması çok zor.

Batı ile yeni bir uzlaşı zemini kurup elinde ki kozları düzgün oynarsa uzlaşı geleneği olanlar ile yola devam edebilir.

Doğudan geldiğimiz günden beri hep hedefimiz batı olmuştur.

Biz onlara göre daha kadim bir kültürüz.

Hani bir ironi olarak , şehirler bile batıya doğru genişler ya.

Ha illa ben tek başıma yürürüm denirse ki pek mümkün olmamakla beraber başından 7 Şubatlar, 17/25 Aralılar, 15 Temmuzlar eksik olmaz.

Bu da koca memleketi ve milleti sabun gibi eritir.

Varın siz karar verin.