Bu Fotoğraf Ya Kahramanı Büyütür Ya da…
Bu Fotoğraf Ya Kahramanı Büyütür Ya da…
Cemil Tugay bir fotoğrafla çok şey anlattı.
Ve bir o kadar da soru yarattı.
AK Parti’nin üç önemli ismiyle birlikte Ankara’da Hazine ve Maliye Bakanı Mehmet Şimşek’i ziyaret etti.
Mesele belliydi: İzmir’in projeleri, finansman ihtiyacı, bakanlık onayları…
Sonra o kare düştü ekranlara.
AK Partililerle yanyana duran bir CHP’li belediye başkanı.
Nezaket dolu açıklamalar.
Ve ardından gelen “AK Parti’ye mi geçiyor?” sorusu.
Cemil Tugay bu soruya beklenenden daha sert bir yanıt verdi:
“Terbiyesizlik yapıyorlar. Haddini bilmeyenler var. Bu iddialar ucuz ve saçma.”
Bu cevabı verirken de, yüz ifadesiyle bir başka mesaj daha veriyordu:
“Ben işime bakıyorum.”
Ve tam da bu yüzden…
Asıl mesele AK Parti’ye geçip geçmeyeceği değil.
Asıl mesele, bu temaslardan ne çıktığı ya da ne çıkacağı.
Çünkü artık top Ankara’da.
Eğer bu görüşmelerin sonunda İzmir’in lehine hiçbir şey değişmezse…
Eğer Bakanlık onayları gecikmeye devam eder, krediler çıkmaz, yatırımlar başlamazsa…
O zaman bugün eleştirilen Cemil Tugay’a düşen görev bellidir:
Bugün Cumhuriyet Halk Partisi’nden yükselen “AK Parti’ye mi geçiyor?” sorularına verdiği yüksek volümlü ve sert yanıtların çok daha ötesinde, bu görüşmeye aracılık eden AK Partili isimlerin tamamına ve hükümete karşı; İzmirli’nin hakkını savunacak netlikte, daha güçlü, daha sert bir dille cevap vermektir.
Çünkü mesele sadece bir görüşme değil; İzmir’in ruhunu taşımakla ilgilidir.
Ve o ruh, gerektiğinde teşekkür etmeyi bildiği kadar, hesap sormayı da bilir.
Bu fotoğraf Cemil Tugay için bir fırsattır.
Siyasette herkesin eline geçmeyecek bir fırsat.
Kendi partisinde yalnızlaştırılmış bir başkan, şimdi tüm eleştirilere rağmen elini taşın altına koyuyor.
Ve “İzmir için konuşuyorum, İzmir için mücadele ediyorum” diyor.
Bu söylemi güçlendirecek olan şey de, birkaç cümlelik açıklama değil, İzmirli’nin hayatında hissedilecek somut kazanımlardır.
Raylı sistemden altyapıya, kredilerden imar süreçlerine kadar İzmir’in önünü açacak adımlar gelirse, o zaman bugün tartışılan bu görüşmeler siyasî tarih kitaplarında bir başarı satırına dönüşebilir.
Ama eğer gelmezse…
Eğer Ankara yine kulaklarını İzmir’e kapatırsa…
O zaman Cemil Tugay’a düşen şey, “ben elimden geleni yaptım” demek yerine yüksek perdeden eleştirmektir.
Bugün o fotoğrafın altına yazılan cümle şuydu:
“İzmir’in ihtiyaçları için çalışıyoruz.”
Yarın o fotoğrafın altına yazılacak olanı ise, Ankara belirleyecek.
Ya bir kahramanın doğuşu olacak bu hikâye…
Ya da bir sessizliğin hazin sonu.
Tarih, her iki ihtimali de not alır.
Ama biz de bugünden not düşelim:
İzmir için çıktığın bu yolda, sonucu ne olursa olsun, geri adım yok Cemil Başkan.
Ya yol alırsın… ya hesap sorarsın.
Bu Fotoğraf Ya Kahramanı Büyütür Ya da…