Ben Türkiye’min kadınıyım… Biz Vatana aslanlar gibi evlatlar yetiştirmiş Anadolu kadınıyız. Dokuz ay karnımızda taşıdığımız, zahmetine katlandığımız üstüne gelecek hayalleri kurduğumuz gözümüzden sakındığımız çocuklarımızın analarıyız.
Kendimizden, uykumuzdan, gençliğimizden, isteklerimizden fedakarlık etmiş, kendimiz okumamış, onları okutmuş kadınlarız. Çoğu zorluğa evlatlarımız için katlanmış, gözümüzün yaşıyla gurbete göndermiş, vatanı uğruna askere uğurlamış kadınlarız… Sen oku yavrum; kendin için oku, Vatanın için oku, Ülken için oku diyenleriz.

Ben yüreği yanan anayım.
Evladımı askere uğurlarken korkmak istemiyorum, ya dönmezse, ya bir daha görmezsem korkusunu yaşamak istemiyorum. Al yazmasıyla gönderdiğim yürek paremi Al Bayrağa sarılı karşılamak istemiyorum.
Neler oluyor benim ülkeme, neden artık şafak söken sabahlar olmuyor. Neden vatanını korusun diye görev yapan polisimin, askerimin şehit haberleriyle ocaklar sönüyor. Neden benim Türkiyem de Allahın yarattığı canı kurtarmaya çalışan doktorlarım saldırılara maruz kalıyor. Neden bombaların gölgesi altında ‘Vatan sağolsun’ nidaları yükseliyor. Siren sesleri neden bu kadar çok duyuluyor.
Neden Cuma ve Bayramların haricinde gece yarısı ezan ve sala sesleri camilerimizden yükseliyor. Bir anne olarak hangisine daha önce üzülmeliyim? Tüm bunların arasında yetiştirmeye çalıştığım evlatlarıma mı, yoksa uğruna canım feda dediğim Vatanıma mı? Söyler misiniz bana hangi yanım daha çok acımalı? Sol yanım hangisi için daha hızlı atmalı, ölene mi, kalana mı?
Neler oluyor benim ülkeme?
Neden yine ateşler düştü kimimizin gecesine, kimimizin yüreğine? Neden ciğeri yanan baba ‘ben şehit babasıyım’ diye kendini teselli ediyor? Nedir ülkemin üstüne oynanan bu oyunlar. Neden benim askerim polisine, polisim askerine başkaldırıyor? Var mı bunlara cevabınız?
Ben Vatanımı istiyorum. Her yanı barış kokan, huzur kokan vatanımı..! Ben benim Türkiyemi istiyorum. Okullarında İstiklal Marşımızın gururla okutulduğu Türkiyemi istiyorum, aynı vatan da yaşayıp ona başkaldıran, ona darbe yapan, eli barut kokanı değil.
Ben Türk kadınıyım…
Bana emanet edilen bu vatana “Ne Mutlu Türküm Diyene” diyerek gururla sahip çıkmak istiyorum. Kanımla, canımla, kalemimle Önce Vatan diyorum.Bana vatanımı verin,çocuklarımın yarınlarını verin,gidin oyunlarınızı bizden uzakta oynayın..!
Herşeye rağmen aydınlık yarınlar diliyorum.