Kendimi en zayıf,en çaresiz,en umutsuz hissettiğim andı gidişin!Nerden bilebilirdim ki kalemim birgün bu dünyadan göçünü yazacak,içime düşen acıyı gözyaşımla mürekkebime katacak.Bilmezdim gidişin elvedasız olacak.
Ne toprağı yenip gözlerine ulaşabildim ne de nefesine nefesimi katabildim.Gülüşü yüreğinde asılı çınardı benim babam.
Ne özledim seni bir bilsen
Nasıl tütüyorsun burnumda
Yutkunamıyorum seni andıkça
Şimdi olsaydı diyorum
Islak gözlerimi silebilseydi
Bu kadar erken gitmeseydi de
Teli mi duvağımı görebilseydi
Telefonda duyabilseydim sesini
Rüzgarlar getirseydi nefesini
Bazen düşünüyorum ölüme mi ağlarız?Yoksa kendimize mi ağlarız?Sanırım cevabı onun eksikliğinden dolayı yalnızlığımıza ağlarız.
Bu pazar babalar günü.Babası hayatta olan,hayatında ki tek eksik babası olan tüm gönül dostlarım…Yaşarken kıymetini bilemediğimiz nice canlarımız vardır.Belki söyleyemediklerimiz,belki de söylemediklerimiz.Belki özlediğimiz,kimi zaman da özendiğimiz büyüklerimiz.Var mı içinizde söyleyemedikleriniz,ama mutlaka söylenilmesi gerektiği için yokluğunda dile getirilmiş pişmanlıklarınız?Vardır elbet sessiz çıglıklarınız.Cesaret edipte dile dökemediğiniz,dilinize tercuman bulamadığınız.Ohalde gelin birlikte seslenelim.
Sadece babam olduğun için değil,iyi bir insan olduğun için,sözde değil özde namuslu,onurlu bir insan olduğun için sevdim seni BABAM.Sen benim hayatımın kurucusu koca çınarım dın.Gölgende serinlediğim,hayat sularından içtiğim,her rüzgarın da estiğim,dallarına konduğum,kanatların da barındığımdın BABAM.Diyelim.Çok geç olmadan duyuralım gönül telimizin sesini sevdiklerimize,sevenlerimize.Haydi şimdi yapalım.
Başta vatanı uğruna evladını toprağa vermiş şehit babalarımızın bu anlamlı gününü kutluyorum.Hayatta olan koca çınarlarımızın da ellerinden öpüyorum.Gününüz kutlu olsun.
Sevgiyle kalın.