Son günlerin travmatik ekonomik gelişmeleri ve bunun karşısında iktidar ve muhalefet mensuplarının söylemleri üç filim birden hizmeti sunan sinema salonlarını aratmıyor. 

Misal atmışlı yetmişli yıllarda yetişen sosyalist devrimci gençlik her şeyden habersiz hayal dünyasında bir düzen kurmak istedi, canıyla ödedi ve milletin diğer evlatlarına ödetti. 

Oysa on yüzyıldır Nizamülmülk efsanesi ile kamudan beslenmeyi öğrenmiş bir topluma verilenler zaten asgari düzeyde verildiği için isyanı kabul ettiremezsin. 

Bir tür şartlı refleks “ devlet versin” söylemi ve beklentisi ruhumuza işlemiş.Devlet veriyor mu, Allah için ölmeyecek kadar veriyor. 

Süleyman Demirel benim hatırladığım okur yazar olmayanları bile devlet çatısı altında işe alırdı.Özal’da öyle yaptı diğerleri de.Mevcut hükumette öyle yaptı yapıyor. 

Sosyal yardımlar, duble yollar, ucuz uçak biletleri, bedava ders kitapları vs. vs.. 

Son beş yıldır da her türlü açmaz beka sorunu oldu.Oysa gördüğümüz kadarı ile her sorun kendi mantığı içinde er yada geç çözülüyor ve yerini yenilerine bırakıyor. 

Bu gün yaşanan ekonomik krizde öyle bir şey. 

Hiçbir devlet ekonomi ile dağılmaz, ancak bir iç çatışma veya dış saldırı söz konusu olması lazım. 

Şimdi siyaset arenasında CHP’ye bakın, lolipop misali başkanlık seçimi öncesi bir şovmeni aday çıkardı gelinen nokta bu. Liderlik o kadar açmaza girdi ki Kılıçdaroğlu gitsin yerine İnce gelsin den vazgeçildi partililer üçüncü bir arayışa yöneldi. 

Sanırım gözden kaçıyor CHP’de lider ancak ya kendi isteği ile çekilirse ya da emri hak vaki olursa değişir. 

MHP içinde durum farklı değil. 

Ak Parti yöneticileri her zaman olduğu gibi cambaza baktırmayı tercih ediyorlar.Abdullah Gül hainse bana ne değilse bana ne.Adam berber yola çıktıklarına rakip olmuş, iş bu kadar basit. 

Parti içindeki bir tespit ne Abdullah Gül’ü melek yapar nede onu söyleyen Hamza  Dağ’ı şeytan.Kendi iç meseleleri.Bu söz son sözü söyleyenin bilgisi dışında söylenmez ve söyleyene de bir şey olmaz.Sadece lüzumsuz yere onlarca mesele varken memleket bununla vakit geçirir. 

HDP galiba biraz daha kendini gözden geçirmeye yatkın olmalı ki içerisinde bir özeleştiri furyası başladı.Bakalım onları nereye taşır.Artık PKK’ye silah bırakma çağrısı noktasına geldiler gibi. 

Gelelim İYİ Partiye, girdiği sürpriz genel seçimden ucu ucuna da olsa meclise girmeyi başarmış olmasına rağmen çok olağanüstü haller yaşadı.Aslında İYİ Partide olan tam olarak 25 Haziran sabahına endeksli bir başarı ve başarısızlık halinin sonuçlarıdır. 

Parti Genel başkanı Meral Akşener tabanda çok ilgi uyandırmış olmakla beraber seçmenin son dakikaya kadar bekleyip İnce manevralarında etkisiyle geldiği yere dönmesi hali olmuştur. 

Akşener siyasi oyun kurucular tarafından sıkıştırılmak istenilen yere sıkıştırılmıştır.Bunda CHP’nin katkısı çok büyüktür. 

Fakat daha sonra yapılan Afyon toplantısından çıkan Genel başkanın resti ve aday olmayacağı söylemi parti üzerinde tekrar merak ve ilgi uyandırdı. 

Gelinen son itibarıyla orada da dağ fare doğurdu.Yerel seçimler erkene alınacak olursa İYİ Parti biraz daha zorlanacak gibi. 

Olağanüstü kongrede yapılan söylem ile beklenen merkez ve merkez sağ liderliği çok örtüşmedi. 

Rahmetli Alparslan Türkeş kimsenin Türklükle İslamı bağdaştırmadığı zamanlarda “Tanrı dağı kadar Türk, Hira dağı kadar Müslüman “ vecizesi ile temel ifadesi olan Ülkücülük kavramını teyit etmiştir. Bu söylem seçmen nezdinde pek satın alınmaz ama parti tabanında büyük sempati görebilir.Neticede kendini Hira dağı kadar Müslüman olarak görenle Tanrı dağı kadar Türk gören iki siyasi hareket fiili bir koalisyonla ülkeyi idare ediyor. 

Önümüz yerel seçim ,tüm siyasi partilerin önermelerini göreceğiz ve seçmen ona göre karar verecek. 

Bir şey değişir mi, cevabı bende kalsın ama ömrümüz olursa göreceğiz….